Το καλοκαίρι θα 'ρθει
Έγινε ενημέρωση: 2 Δεκ 2021
Στην ταράτσα του Vox
η Μελίνα θα παίζει την Στέλλα...»
Το 'χω τραγουδήσει κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές στις μεγάλες βόλτες μας με τη Νούκα -μη ρωτάτε «ποια είναι η Νούκα;», ψάξτε το- όπως έβλεπα τον Κορινθιακό ν' αφρίζει και να σπαρταράει στη μανία πότε του Μαΐστρου και πότε του Βοριά και να σκαρφαλώνει αγριεμένος ψηλά, ως τον παραλιακό δρόμο του Διακοφτού, σκορπίζοντας την αρμύρα του μέχρι τ' απέναντι σπίτια.
Όταν κάναμε το... αγροτικό μας για το Κτηματολόγιο στην Αχαΐα, ζήσαμε για τα καλά τους δυνατούς χειμωνιάτικους αέρηδες, που όταν «τους έπιανε» καλύτερα ήταν να τους κοιτάς με σεβασμό από μακριά και να προτιμάς να περάσεις γρήγορα απ' τους χωματόδρομους μέσα από τα χωράφια.
Εκεί, λοιπόν, πολλές φορές μ' αυτές τις καιρικές συνθήκες, αλλά και με τις άλλες, τις γλυκιές και τις ήπιες, τότε που, πότε ο ήλιος έπαιζε πρωί – πρωί κρυφτό με τα βαριά γκρίζα σύννεφα και πότε το φεγγάρι προσπαθούσε να ξεχωρίσει και να ξεπροβάλει ανάμεσα απ’ τη νυχτερινή συννεφιά και να φανερώσει την ύπαρξή του, εγώ κι η Νούκα, στις μοναχικές μας βόλτες, λέγαμε διάφορα, άλλοτε ευχάριστα κι άλλοτε στενάχωρα και πολύ συχνά τραγουδούσαμε «Το καλοκαίρι θα ‘ρθει» αγναντεύοντας με νοσταλγία πέρα τον δυσδιάκριτο ορίζοντα στη σκοτεινιασμένη θάλασσα.
Αυτές οι φορές, εκείνες οι μοναχικές βόλτες, ήρθαν στο νου μου, και συγκινήθηκα, πληροφορούμενος πως η Χριστιάνα δεν είναι πια εδώ, γιατί μ’ έναν τρόπο, πολλά χρόνια μετά την εποχή που την παρακολουθούσα και την άκουγα στα ραδιόφωνα και τα πικάπ να τραγουδάει με την ιδιαίτερη φωνή της «Τα μάτια σου», «Τι να μας κάνει η νύχτα» ή «Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε», αισθάνθηκα ότι αδιόρατα είχε αφήσει έντονα το καλλιτεχνικό της ίχνος ακόμα και σε καθημερινές κι αδιάφορες -θα έλεγε κάποιος- προσωπικές μου στιγμές.
Θυμήθηκα και «Το καπό» που μ’ ενθουσίαζε να τ’ ακούω στη διαπασών και ‘συ να μου φωνάζεις παιχνιδιάρικα κάνοντας τη ρίμα: «Χαμήλωσέ το, θα μας φέρουν το 100».
Κι όπως ανακάλεσα όλες αυτές τις αναμνήσεις με αφορμή αυτή την απώλεια, αισθάνθηκα ότι έχω ντύσει τη ζωή μου με μουσικές και με τραγούδια κι έχω συνδέσει στιγμές και γεγονότα μικρά ή μεγάλα, σημαντικά ή ασήμαντα, μαζί τους κι έτσι ζουν μαζί μου γλυκαίνοντας τις μέρες κι ομορφαίνοντας των καιρών την αγριάδα, κρατώντας ζεστή την ελπίδα ότι, όπως και να ‘χει, το καλοκαίρι θα ‘ρθει!