Μια πόλη ανοιχτή
Οχτώ υποψήφιοι δήμαρχοι και 550 υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι διεκδικούν την ψήφο και μια από τις 35 θέσεις του Δημοτικού Συμβουλίου στο Χαλάνδρι· δεν τους λες και λίγους. Τι να τους κάνει κανείς τόσους υποψήφιους, όταν είναι δεδομένο ότι, όχι μόνο είναι άγνωστοι μεταξύ τους, αλλά την επαύριο των εκλογών καθένας θα τραβήξει το δρόμο του και μην τον είδατε· σε πέντε χρόνια πάλι, υγεία να’χουμε.
Είναι ζήτημα δημοκρατίας -θα μου πεις-, ναι, σύμφωνοι, όμως η «δημοκρατία» δεν είναι ποσοτικό μέγεθος, δεν πάει με το κομμάτι ή το κιλό, αλλά με την ουσιαστική συμμετοχή, με τη δυνατότητα παρέμβασης, ανταλλαγής ιδεών κι απόψεων, επικοινωνίας, διαλόγου και σεβασμού -τελικά- τής πλειοψηφίας. Δεν έχει ημερομηνία λήξης με την έκδοση τών αποτελεσμάτων.
Δεν κατακτιέται, ούτε σφυριλατείται δημοκρατική συνείδηση μόνο με την συμμετοχή σ’ ένα ψηφοδέλτιο, σ’ ένα συνδυασμό, αν δεν υπάρχει το υπόβαθρο και δεν έχουν προηγηθεί η ζύμωση κι η όσμωση των αναγκών, του παλμού και των αξιών τής ομάδας μ’ εκείνες τής κοινωνίας, των δημοτών.
Το 1% περίπου του εκλογικού σώματος είναι υποψήφιοι στο Χαλάνδρι και γέμισαν οι γειτονιές και τα γραμματοκιβώτια με πολύχρωμα φυλλάδια, με χαμογελαστές και πολύχρωμες φυσιογνωμίες, με συνθήματα κι οραματισμούς.
Ναι, ως εδώ καλά, είναι μια γιορτή οι εκλογές -ή έτσι τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι-, είναι μια γιορτή τής δημοκρατίας, όπως συνηθίζουμε να λέμε· υπάρχει κινητικότητα, οι λαϊκές αγορές(!) κι οι πλατείες αποκτούν αγωνιστικό παλμό, ακούγονται τραγούδια -άλλων εποχών πια-, θυμούνται το τηλέφωνό μας παλιοί γνωστοί ή άγνωστοι υποψήφιοι, στο δρόμο μας χαιρετούν και μας σφίγγουν το χέρι.
‘Οταν σφίγγουν το χέρι, όμως, ο ήλιος -ένας είναι ο ήλιος- δεν είναι καθόλου βέβαιος για τον κόσμο -πλέον· τα προβλήματα στις πόλεις έχουν γίνει τόσο σύνθετα και περίπλοκα, οι υποδομές που υπάρχουν, κατασκευασμένες με τα υλικά και τις μεθόδους του χτες, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μπορούν ν’ ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και τις προκλίσεις του σήμερα, της κλιματικής αλλαγής, της χαοτικής κυκλοφορίας, της πολυκοσμίας, της αλόγιστης καταστροφής τής φύσης και του περιβάλλοντος· χρειάζονται αντοχές και «κότσια».
Οι σύγχρονες διοικητικές λειτουργίες, οι νέες τεχνολογίες κι οι εφαρμογές τους, η προστασία και ασφάλεια των κοινόχρηστων χώρων, τα εξελισσόμενα ευρωπαϊκά προγράμματα και χρηματοδοτικά εργαλεία, είναι -ενδεικτικά- κάποια από τα πεδία που ένας σύγχρονος Δήμος θα πρέπει να μπορεί να παρακολουθεί και ν’ αξιοποιεί τις ευκαιρίες σε όφελος τής πόλης και των δημοτών· απαιτούνται εξειδικευμένες γνώσεις.
Τι κι αν τα γράφουν όλα αυτά τα μεγαλεπίβολα και θαυμαστά οι υποψήφιοι στα προεκλογικά τους προγράμματα -κάποια είναι κι ιδιαίτερα καλαίσθητα, πολυσέλιδα και πολυτελή· πόσα και πόσα απ’ αυτά επαναλαμβάνονται κι αντιγράφονται προεκλογικά παραβλέποντας κι αποσιωπώντας ότι μετά τις εκλογές ανακύπτουν τα ζητήματα και τα ζητούμενα, τότε πρέπει «να βγουν τα κάστανα απ’ τη φωτιά».
Μετά τις εκλογές που η λάμψη των φυλλαδίων και των πανό ξεθωριάζει κι οι προεκλογικές δεσμεύσεις δεσμεύονται «χειροπόδαρα» από μύριες δυσχέριες, από ατέλειωτες διαδικασίες, αδυναμίες και σκοπιμότητες. Τότε που τα σχέδια δεν βγαίνουν, οι πιστώσεις δεν επαρκούν ή οι Υπηρεσίες αδυνατούν. Τότε που αρχίζουν οι ψίθυροι κι οι γκρίνιες, οι άκαρπες μεταμεσονύκτιες ψηφοφορίες, οι ατέλειωτες και άκαρπες συζητήσεις στα δημοτικά συμβούλια. Τότε που δοκιμάζεται, δικαιώνεται ή αποδοκιμάζεται η ψήφος του κάθε δημότη, αλλά κι τύχη του ίδιου του Δήμου τελικά, τότε χρειάζονται «χέρια», αλλά και ήθος και τσαγανό και ψυχή.
Και τότε -κι εδώ κατά τη γνώμη μου είναι η «μαστοριά» των εκάστοτε διοικούντων- όλες οι διαδικασίες να εξακολουθούν και μετά τις εκλογές να είναι σαν μια γιορτή, μια αποθέωση, της δημοκρατίας, της διαφάνειας, της συμμετοχής.
‘Ετσι, έστω κι αν όλα τα προβλήματα δεν λύνονται άμεσα ή οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται με ακρίβεια, έστω κι αν υπάρχουν παράπονα, αντιπαραθέσεις ή αστοχίες, θα ‘ναι επιτυχία της δημοτικής Αρχής να διατηρείται σαν κοινή αντίληψη και να φτάνει ζωντανή συνεχώς, κάθε στιγμή, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σπίτι, η πληροφόρηση, αλλά κι η αίσθηση, ότι καθένας μπορεί [και πρέπει] να συμμετάσχει ουσιαστικά -κι όχι μόνο σαν «μαϊντανός» λίγο πριν τις εκλογές- σε μια γιορτή δημοκρατίας ανοιχτή, σε μια πόλη ανοιχτή κι έτοιμη να διασφαλίσει αξιοπρεπή και ασφαλή διαβίωση και προκοπή για όλους.