Ανάμεσα στις σελίδες, κάπου μεταξύ Τήλου και πλατείας Ομονοίας, η Ξένια υπονοούσε την παρουσία της, αλλά ουσιαστικά ήταν απούσα.

Βιβλιοκριτική και τα τοιαύτα δεν είναι του γούστου μου. Θα ‘θελα μόνο να γράψω δύο λόγια γι΄αυτά τα δυο βιβλία που διάβασα και με ρούφηξαν.

Όπως ο "καιρός της αθωότητας" κυλούσε, αισθάνθηκα ότι, εκ των υστέρων, είναι εύκολη η αθώωση, η καταδίκη, η επιτίμηση.